Slowakije.

Hallo allemaal, 

Met de paasdagen hebben we een huis gehuurd in Dolna Tizina in Slowakije. Dit is vlakbij het Mala Fatra gebergte. Donderdag en vrijdag waren de jongens vrij van school. We zijn dus op donderdag al gegaan. Paul heeft Diddle in de ochtend weer naar het "Hondenhotel" gebracht waar ze tijdens onze wintersport ook was geweest en ze vond het heel leuk om daar weer naar binnen te mogen. Fijn om te zien dat ze zo enthousiast was.

We zouden 220 km moeten rijden naar het huis in Slowakije, wat zich vertaald in drie uur rijden, omdat we door allerlei kleine dorpjes heen moeten rijden. Helaas hebben we er 4.5 uur over gedaan omdat we helemaal vast stonden in het stadje voor Dolna Tizina.

Daar aangekomen, was het huis al lekker warm en echt mooi! We zijn even naar de buurtwinkel geweest en hebben s'avonds lekker macaroni gemaakt.

Op vrijdag hebben we de hele dag niets gedaan. Dat wil zeggen, Paul is even de deur uit geweest om hard te lopen, maar verder zijn we de hele dag bij het huis gebleven Spelletjes gedaan, gelezen, tekenen etc. Er zat zelfs tijd voor een middagdutje in! 

Op zaterdag zijn we naar Zilina geweest. Volgens mij best een leuk stadje, maar op die dag uitgestorven. Waarschijnlijk deels door de regen, maar ook doordat het "heilige zaterdag" was in het paasweekend. Alle restaurants en winkels waren dicht. Dat wil zeggen in het centrum van de stad, want in de "Mall" niet. In Slowakije en Tsjechië zijn de grote supermarkten en winkelcentra ook tijdens Pasen en Kerst geopend! 

Op zondag waren de weersverwachtingen veel beter en hadden we plannen gemaakt om na het paaseieren zoeken een wandeling te maken bij de Chata Vratna. Je kunt daar met de gondel omhoog en dan in ruim twee uur weer naar beneden lopen. We dachten dat we ons redelijk goed voorbereid hadden. Wandel schoenen aan. zonnebrillen, mutsen en handschoenen mee, drinken en wat te eten, camera en spelletjes voor tijdens de lunch. We vroegen ons af of de lift eigenlijk wel open zou zijn op paaszondag. Toen we daar aankwamen bleek het erg druk te zijn. We hadden alleen niet echt bedacht dat het boven op de berg nog een grote piste zou zijn. Er werd nog geskied! Geen duidelijke wandelpaden te bekennen en de Niels had binnen de kortste keren een natte broek, schoenen en sokken. We zijn uiteindelijk maar met de gondel terug naar beneden gegaan, droge sokken gehaald en zijn gaan wandelen over een sneeuwvrije route naar een restaurantje 45 minuten verder op de berg. 200 meter verder op het pad bleek het een grote modderboel te zijn. Glibber, glij en zomp......!

Na 45 minuten alleen maar omhoog gelopen te zijn werd Niels moe, maar eigenlijk was dat niet de reden dat we besloten hebben om terug naar de parkeerplaats te lopen. Het pad was smal en glibberig en de berg vrij stijl. Het is de eerste keer dat ik last van hoogtevrees heb gehad. Hoe hoger we kwamen hoe meer ik bang was om te vallen, dat de kinderen zouden uitglijden etc. Heel erg raar. (Ik weet nu wel wat mijn eigen moeder altijd gevoeld moet hebben....sorry, mam). We zijn naar beneden gelopen wat, als je weer op de parkeerplaats staat, erg meeviel en snel ging. Het was een mooie wandeling en de jongens hebben het super gedaan, alleen die mama hè...........

We hadden afgesproken dat we op maandag de sleutels zouden stoppen in de brievenbus van een vriend van de huiseigenaar. Het bleek alleen onmogelijk om het huis te vinden. In Nederland heb je een straat met een naam, alle huizen hebben een logisch nummer, wordt er een huis bij- of tussen gebouwd, dan blijft er nog steeds een logica bestaan. In dit dorpje bestaan geen straatnamen, alleen maar nummers. Alleen is er geen logische volgorde te vinden in de huisnummers. Ook hulp van mensen uit het dorp liep op niets uit. Uiteindelijk hebben we de huiseigenaar moeten bellen en deze heeft ons via de straten en de kleuren van de huizen naar het goede huis kunnen leiden. 

In ieder geval hebben we een paar super fijne en ontspannende dagen gehad in Slowakije!

Liefs van ons